De wedstrijd te Kevelaer was de dichtst gelegen wedstrijd daar ze amper enkele kilometers over de Nederlands-Duitse grens ligt in de deelstaat NordRhein-Westfalen. Een deel van het vlakke parcours loopt zelfs door Nederland. Het ‘Traberpark’, waar de wedstrijdsite ligt, bevindt zich in een verlaten munitiedepot van het Duits leger waar nog honderden oude munitiebunkers liggen. Sommige van de bunkers kregen in de voorbije jaren een andere bestemming door ombouw tot stallen of zelfs chalets, zij het dan zeer stevige
Saskia settelde zich met haar team op zaterdag waarbij Marcan probleemloos door de voorkeuring ging. De bezetting van de CEI**-groep was vrij karig met slechts 7 deelnemers waaronder nog een Belg, zijnde veteraan Dirk Blieck.
Om 6.15uur klonk het startschot en vertrok de **-reeks voorafgegaan door een VW Amarok die de eerste kilometers gangmaker speelde. Nadien viel de groep snel uiteen in drie stukken waar Saskia in de middenste groep zat samen met Dirk Blieck. Een duo die de ganse wedstrijd samen zou blijven. Het weer was bewolkt en de gevoelstemperatuur lag laag door een niet aflatende snijdende wind. Op het eerste groompunt liep alles gesmeerd maar de stress stak zijn kop op aan groompunt 2, d.i. amper 10km na de start. Dit groompunt lag van het traject weg maar bevatte wel een verplicht checkpunt. Na vijftig minuten was hier nog niemand aangekomen wat het ergste deed vermoeden. En ja, enkele minuten later kwamen twee ruiters uit de staartploeg als eerste op het checkpunt aan, wat later gevolgd door een Duitse amazone uit de kopploeg met een rood aangelopen gezicht. De scheldtirade die deze op haar grooms losliet, was verrijkend voor wie zijn Duits wou bijschaven maar deed ook vermoeden dat de bepijling in het bos niet bijzonder goed was. Dit werd bevestigd door Saskia en Dirk die uiteindelijk ook op het punt aankwamen en zich beholpen hadden met hun stafkaart na eerst ruim 10km om te hebben gereden. Zuur verspilde kilometers en energie maar gelukkig nog in het begin van de wedstrijd.
Na de eerste lus recupereerde Marcan in anderhalve minuut en werd hij goed aangeboden. De tweede en derde lus verliepen veel beter waarbij de gemiddelde snelheid rond de 16kpu lag en waarna Marcan weer opvallend snelle recups bleef hebben (steeds minder dan 2 minuten). De twee laatste lussen waren dezelfde maar waren korter, d.i. 20km zij het op hardere ondergrond. Intussen verslechterde het weer door regenbuien en een toenemende koude wind. Rond 16.30 uur startten Saskia en Marcan hun laatste lus. De man met de hamer liep op het parcours vanaf mijlpaal 100km en ook Marcan en Saskia kwamen hem tegen. De vermoeidheid kwam naar boven bij amazone en paard maar toch reden ze dapper door. Marcan bleef zijn kadans houden en samen met het groomteam werden de resterende kilometers afgeteld. Nog 15km, nog 10km, nog 5,... Saskia reed uiteindelijk met Dirk samen over de eindmeet waarna Marcan onmiddellijk opgevangen en verzorgd werd. De hartslag was weer snel goed en Marcan stapte goed door. Teamleader Arjan besliste; binnengaan en niet meer wachten om verstijving te vermijden. En zo geschiedde, Marcan liep zijn laatste voordraven goed uit en haalde een hartslag onder de maximum limiet. De CEI** was geslaagd en leverde zelfs een mooie vierde plaats op. Een lange voorbereiding, een lange dag, een lang nagenieten met deze prestatie. Proficiat aan Saskia en haar 'Marcje' !
Jan Deprez