In de 60km reeks was dit ons Berberkoppel maar door omstandigheden mocht Kristof alleen starten met Ghaliya. Kristof reed de eerste lus samen met de andere twee deelnemers waarna ze alle drie samen aankwamen over de eerste aankomstlijn. Tijdens de tweede lus haakte Kristof af van de andere twee combinaties waardoor ze wat later aankwamen en na de positieve eindkeuring als derde eindigden. In de 80km reeks startte Jan Seykens met Malajka maar Jan hield het voor bekeken na de eerste lus hoewel hij groen licht tot verder rijden kreeg.
In de CEI waren er 11 deelnemers; allen Belgen. Deze CEI gold dus als BK 7-jarigen waarvoor drie paarden in aanmerking kwamen waaronder El Majied van David Permentier. Een tweede clublid in deze reeks was Hilde Jacobs met Dior. Van deze 11 deelnemers slaagden er 7 combinaties waaronder onze beide clubteams !!! Het team van Hilde Jacobs weerde zich dapper en reed hun eerste lus van 40km uit aan 14,6kpu. Tijdens de tweede en derde lus werd de snelheid wat teruggeschroefd om uiteindelijk de CEI geslaagd uit te rijden aan gemiddeld 13,24kpu. Goed voor een knappe vijfde plaats. Voor David was dit de eerste maar ook laatste kans om met Majied (aka ‘de zwarten’) mee te doen aan een BK jonge paarden. David Permentier kroop voor een verslagje zelf in de pen en laten we hier zelf aan het woord. Bij deze alvast proficiat voor onze clubleden voor hun mooie prestaties !
Zondagochtend kwart na vijf, eerst Majied zijn ontbijt gaan geven, zelf een koekje eten…het begint te kriebelen.Na een half uurtje Majied uit zijn box gehaald en de paddock in, eerste alarmpje, Majied heeft niets gegeten. Ook in de paddock wil hij niet eten, geen korrels, geen slobber, geen hooi. Dan maar wat gaan wandelen met hem om hem te laten grazen, maar meer dan een sprietje hier en daar moest hij niet hebben.Dan maar met een lege maag naar de voorkeuring. Alles OK, we mogen starten.
Vertrek eerste lus. Veel tijd om van het mooie landschap te genieten is er niet. Majied heeft er zin in en wil continu mee met de kopgroep. Ik heb er mijn handen vol mee om zijn temperament in te toomen. Ook voor het groomen is het niet eenvoudig. Telkens mijn team een fles aanreikt om te koelen, spurt hij er van weg. Drinken, geen tijd voor, mijnheer wil weg en lopen.Einde eerste lus van 40 kilometer, na amper 2 minuten konden we ons als eerste aanbieden bij de veearts. Omdat de zon van de partij was en Majied door zijn zwarte kleur gevoelig is een snel terug opwarmt, wilde we nog snel ons nieuw aangeschafte koeldeken opleggen. Big mistake, dat kende hij niet, fout van ons dit hadden we thuis moeten trainen. Hij maakte zich druk waardoor de hartslag omhoog schoot: 68 slagen bij de veearts, dom van ons. Even terug buiten en direct opnieuw binnen, hartslag 52. Allemaal A-tjes en eentjes, Majied is klaar voor de tweede ronde, maar we zijn wel drie kostbare minuten verloren met onze “deken-stunt” Tijdens de rust, yes, Majied begint eindelijk te eten.
Tweede lus begonnen met een anderhalve minuut achterstand op de koplopers, maar nog voor het eerste grooming-point, hadden we die al bijgehaald. Majied begon eindelijk mee te werken, liet zich koelen, dronk gehoorzaam aan elke post, alles verliep prima.Met 4 ruiters reden we de tweede lus uit aan een stevig tempo. Tweede arrival, snelle recup, na 3 minuten bij de veearts, hartslag OK, beweging OK, wel een raad van de VET, hij moet eten er zijn te weinig darmgeluiden. Alsof hij het zelf verstaan had, begon Majied te eten alsof zijn leven er van af hing tijdens de rust. Te laat zal achteraf blijken.
Als tweede begonnen aan de derde lus met 40 seconden achterstand op de eerste ruiter en twee minuten voorsprong op de derde. Nummer één, Bruno Van Gestel, had ik al snel bijgehaald, maar ik had het paard eerder gade geslagen, deze kon niet koplopen en niet alleen lopen. Ik zette Majied in stap en besloot op de derde ruiter (de latere verdiende winnaar van de CEI* - Eaunoire Cassie met Grace) te wachten.Met drie samen, begon de koers pas echt. Op 20 kilometer voor het einde ging het tempo de hoogte in. De finale was gestart en iedereen ging er voor dat was duidelijk. Alles ging goed en Majied bepaalde mee de snelheid tot net voor de laatste grooming. Op vijf kilometer voor het einde stond de man met de hamer. Majied kreeg een hongerklop en gaf mij duidelijk aan dat het vertragen was of breken. Ik besliste voor de gezondheid van mijn paard om niet verder aan te dringen en de andere twee te laten strijden voor de eer. Ik zette Majied in stap, liet hem bekomen. In een licht drafje kwamen we als derde over de meet.
De laatste VET was spannend. De hartslag bleef hangen op 70 slagen. Koelen bracht geen aarde aan de dijk, stappen dan maar, ook dit gaf weinig resultaat. Stress en ongerustheid sloegen toe. Ben ik toch te ver gegaan, ben ik niet op tijd gestopt, heb ik te veel gevraagd van Majied? Jacques Sabeau kwam ons ter hulp en gaf ons de goede raad hem te laten eten tijdens het stappen, dit om zijn metabolisme terug op gang te krijgen. De juist beslissing zo bleek. De hartslag zakte en we konden ons netjes op tijd aanbieden bij de veearts. Hartslag, check, voordraven, prima,metabolisme OK en dan het verlossend “félicitations” De derde plaats was binnen en die was meteen ook goed voor zilver op het BK.
Majied werd in zijn paddock goed verzorg door mijn grooms, gemasseerd met gel en kreeg op advies van de veearts een berg hooi voorgeschoteld waar hij gretig van begon te eten. Na de prijsuitreiking richting huis. Twee uur en half op de trailer. Wij verwachten een stramme en stijve Majied die zal uitstappen. Niets is minder waar, onze knappe kerel is al mooi gerecupereerd, stapt vlotjes uit de trailer, roept naar zijn dames die hem staan op te wachten op de weide en loopt in een gezwind drafje naar achter om daar eens lekker te gaan rollen. Oef, opluchting bij ons. Majied is terug de oude, moe dat wel, maar dat kan niet anders na zo een knappe prestatie. Het waren zware en lange 100 kilometers.
Voor de derde keer dit seizoen ben ik zo trots op mijne zwarte. Zijn endurance-jaar stopt nu. Hij mag gaan genieten van een welverdiende vakantie, gewoon paardje zijn en baas spelen over zijn harem. Ondertussen blijven wij hier lekker op onze roze wolk zitten. We kunnen nu al terugblikken op een fantastisch seizoen dat we waarschijnlijk nooit meer zullen evenaren. Met twee paarden een eerste CEI* uitrijden op technisch moeilijke en zware parcours, al drie keer op het hoogste schavotje mogen staan, een keer een tweede plaats, één derde plaats en vice-belgisch kampioen worden. Er staat nog één wedstrijd op mijn lijstje en dan is het voor mij ook afgelopen. Maar ongeacht de uitslag van deze wedstrijd, ik heb een beregoed seizoen met twee steengoede paarden en een heel sterk groom-team.
Bedankt Frank Janssens, Bjorn en Tatiana, Nancy en Peter, Jacques Sabeau en Dominique Everard, Sofie Bertrand met de magische vingers, natuurlijk mijn trainingsmaatje en eerste groom Nadia en de vele anderen die ik vergeten te vernoemen ben.
Verder wil ik zeker Hilde Jacobs en Johan nog feliciteren met hun mooie vijfde plaats en eerste geslaagde CEI* met Dior. Zaterdagavond, na het werk, zijn we met “onze zwarte” vol goede moed en vol verwachting vertrokken naar Büllingen om deel te nemen aan het Belgisch Kampioenschap voor de 7-jarige paarden. Aangekomen in Büllingen werden we al snel vergezeld door ons trouwe groomteam, Frank Janssens, Tatiana en Bjorn, maar ook door de extra helpende handen. Peter Van den Brempt en Nancy Van De Walle. Terwijl wij genoten van een lekkere BBQ in de regen samen met Hilde Jacobs en Johan Wyns, stond Majied heel rustig in zijn box tussen de andere paarden.