De zondagochtend vroeg vertrokken met mijn lieve groom Anika en haar moeder Ann, die voor de eerste keer meeging om ons te helpen. Ik had toch een beetje veel stress, vooral voor de start in groep met 22 mederuiters. Andras had er duidelijk heel veel zin in. Hij was ‘very excited’ zoals de dierenarts verwoorde… Dat hielp mij ook niet echt om de stress te overwinnen.
Ondanks alles verliep de start toch vrij goed. Draven kon en wilde hij niet, maar Andras bleef wel braaf en gecontroleerd. Al na enkele meters gingen er een paar ruiters van door aan hoge snelheid. Daar wilde ik absoluut niet aan mee doen. Ik ging het rustig aanpakken en zien waar we geraakten. Na een tweetal kilometer zag ik een groepje van 4 ruiters die allen mee reden voor het BK jonge paarden. Daar moest ik dus bij blijven, wilde ik ook maar enige kans maken op een eervolle plaats. De snelheid van de groep lag rond de 16 à 17km/u in draf en een 21km/u in galop, ideaal eigenlijk. Enig nadeel, ik was de enige Vlaming. Maar dit waren zorgen voor later . Belangrijkste was nu om er bij te blijven en me te amuseren. Andras liep echt goed en hem van de kop houden was moeilijk. Zo moeilijk dat ik er samen met een andere ruiter vandoor ging na 20km wedstrijd. Bij aankomst na de eerste lus, hadden we een 2-tal minuten voorsprong op het groepje met onze 4 concurrenten. Die recupereerden echter wel veel sneller dan Andras en mijn voorsprong werd teniet gedaan. Van de 2 BK-ruiters die voor ons mee waren gereden met de snelle kopgroep was er al 1 paard afgekeurd door een spijtige val. De tweede lus was eigenlijk een kopie van de eerste lus. Ik kwam opnieuw aan met 2 minuten voorsprong en verloor die voorsprong bij de Vet-in. Ik moest dus iets ondernemen als ik ook maar een schijn van kans wilde maken op een podium plaats. Het hoogst mogelijke was zilver op dit moment. Er was immers nog altijd iemand voorop met een heel erg grote voorsprong. Uit ervaring weet ik ook dat Andras het bij een herstart een kilometer of 10 erg moeilijk heeft mentaal. Dus besloot ik om me achterin het groepje te laten meedrijven. Die mannen wilden duidelijk ook van mij af, want eerst probeerden ze me in te sluiten terwijl er 2 vandoor gingen en ik het gat moest dichten en enkele kilometers later probeerden ze me eraf te galopperen, wat hen bijna lukte maar we bleven aanklampen. Na het eerste groompunt van de laatste lus voelde ik dat Andras terug op zijn best kwam en toen begon mijn plannetje vorm te krijgen. Bij het de groompunt zou ik niet stoppen en er volle bak vandoor gaan. Alles of niks. Anika haar ma wist niet goed wat er gebeurde toen ik weg stoof en ik maar hopen dat ze niet achter me aankwamen. Ik heb de longen uit mijn lijf gereden en Andras was goed, zo ongelooflijk goed. Zo heb ik hem nog nooit gekend. Helemaal alleen na 70km blijf hij gaan en galopperen tot aan het laatste groompunt. Ik sta er nog altijd versteld van. Precies alsof hij het wist. De leeuw liet de hanen achter. Die leeuw was Andras. We kwamen met 6 minuten voorsprong aan. Voldoende om rustig te koelen en naar de finale keuring te gaan. Toen pas vernam ik dat de andere amazone die voor mij was, niet geslaagd was. Het ondenkbare gebeurde, we zijn opnieuw Belgisch kampioen jonge paarden met Andras. Bedankt iedereen voor de steun, helpende handen en vooral, dank u Andras, you are the best!!
Fonteyne Thierry